میزان منی از میزان اسپرم بیشتر است. در بسیاری از حیوانات، مایع منی موجب ایجاد تغییراتی در هر دو جنس می شود، و حتی در برخی اوقات موجب دگرگونی رفتار جنس مونث می گردد. منی در انسانها تغییرات زیاد و مهمی را در رحم ایجاد می کند و ممکن است تنها در یک آمیزش نیز تأثیرات وسیعی بر روی زنان دربر داشته باشد.
سارا رابرتسون از دانشگاه آدلاید استرالیا در این باره می گوید: "این تغییرات در نهایت موجب به حداکثر رسیدن میزان شانس مردان در تولید مثل می شود. این تأثیرات در بین حشرات دارای نقش برجسته تری است که طی آن موجب می شود که مونث ها بیشتر غذا بخورند، به تخمدان ها بیشتر استراحت بدهند و تمایل پذیرش کمتری از جانب سایر مذکر ها را داشته باشند."
به تازگی یک تیم تحقیقاتی به مدیریت تریسی چپمن در دانشگاه نورویچ انگلستان نیز به یافته هایی دست پیدا کرده اند که نشان می دهد که حشرات مذکر به طور اختیاری دست به تغییر ترکیب شیمیایی مایع منی خود می زنند. به این ترتیب که در هنگام وجود رقیب های دیگر، حشرات مذکر منی هایی با بیشترین حجم پروتئین را تولید می کنند. چپمن در این باره می گوید: "این عکس العمل بسیار شگفت آور است و پاسخی غیرطبیعی به وضعیت اجتماعی و جنسی در بین حشرات محسوب می شود."
برخی از یافته های این تیم نیز در کنفرانسی در وین اتریش ارائه شد؛ که بر اساس کشف آنها، نوع یکی از این پروتئین ها از جنس ژن های "تنظیم کننده های برتر" قلمداد می شود. این تغییرات در بین حشرات مونث از لحاظ دگرگونی ژنتیکی در سطح وسیعی مشاهده می شود. به گفته چپمن این نوع رفتارهای وابسته به منی در دنیای حیوانات امری متداول است. منی انسانها، خوکها و موش ها بر روی میزان باروری جنس مونث اثرگذار است. همچنین این سوال پیش می آید که آیا بوجود آمدن چنین پاسخ های رفتاری در پستانداران مونث نیز همانند حشرات مونث است؟
ادعا می شده است که منی می تواند بر روی همه چیز، از جمله خواب آلود کردن زنان بعد از آمیزش جنسی تا مستحکم کردن رابطه احساسی با شریکشان تأثیر بگذارد. طبق نظرسنجی انجام شده از 300 دانشجو در سال 2002، این یافته بدست آمده است زنانی که شریکشان از کاندوم استفاده می کردند و مانع ورود منی به رحم می شدند، از نظر میزان افسردگی نمره های پایین تری کسب کردند. حتی اگر این تأثیرات واقعیت داشته باشد، این نوع افسردگی می تواند در بعضی افراد از طریق شیاف های حاوی منی مصنوعی قابل درمان باشد.
در حشرات، منی های حاوی پروتئین می تواند بصورت مستقیم بر روی رفتار جنس مونث اثرگذار باشد؛ چرا که آنها را وارد یک سیستم گردشی می کند، بطوریکه این پروتئین ها از تمامی قسمت های بدن عبور می کنند تا به مغز برسند. چپمن می گوید: "این عمل در حشرات به سرعت اتفاق می افتد."
اگر بخواهیم به اینگونه سیگنال های وابسته به منی از دید جنس مونث نگاه کنیم، معمولأ چیز بدی در آن نمی بینند. چرا که به گفته چپمن این عمل یکی از کارآمدترین راه های آماده سازی بدن یک مونث برای زادو ولد در زودهنگام ترین زمان ممکن است.
رابرتسون می گوید: "هنوز کاملأ مشخص نیست که آیا تمامی اجزای منی انسانها وارد جریان خون می شود یا خیر، ولی ممکن است مولکول های ویژه ای از بدن مانند هورمون ها تحت تأثیر منی قرار گیرند." او می گوید مایع منی برخی از ژن ها را تا حد بسیار قابل توجهی تحریک می کند. برای مثال بر روی سیستم ایمنی بدن، تخمک گذاری، آمادگی برای پذیرش جنین در رحم و حتی پرورش جنین تأثیرگذار است.
رابرتسون بر این باور است که احتمالأ این سیگنال های وابسته به منی بصورت غیرمستقیم موجب تولید چشمگیر مولکولهایی شود که سایر قسمت های بدن را تحت تأثیر خود قرار دهد. به هرحال هر دو پروژه چپمن و رابرتسون بر این گفته مشترکند که منی علاوه بر میزان تولیدمثل، می تواند بر روی سایر رفتارهای زنان نیز تأثیرگذار باشد.